Бојс секогаш зборуваше за давањето апсолутна предност на индивидуалната слобода.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За Бојс, само по разбирањето на односот помеѓу слободата на поединецот и општеството е можна вистинска слобода.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Порано, кога Бојс се интересираше за Штајнер, оваа духовна состојба (и величањето на индивидуалноста), наспроти националниот идентитет беше свежа идеја, и по војната тоа беше единствениот можен пристап.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Освен оваа, никогаш и немало вистинска слобода.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Самиот тој најдобро сфати дека вистинската слобода доаѓа тогаш кога човек ќе сознае дека Бог му го открил својот лик и му дал избор – да поверува во Него и во Радосната Вест и така верувајќи да се врати кон духовноста, кон божјата суштина на својата човечка природа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Вистинската слобода ќе те парализира. Патував во Египет, Персија. Знам.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Освен оваа, никогаш немало вистинска слобода.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ако се разбудев порано тоа утро во Венеција ѓоа на мостот на воздишките ќе ја сретнев калуѓерката од под чиј фустан Џакомо Казанова избега под друг фустан, оти за него бегството на слобода немаше никаква смисла без бревтање во зоната под фустаните.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Вистинската слобода отсекогаш била мултиколоритна и повеќе зависи од бојата а не и од кројката на фустаните.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Последиците од тоа може да бидат само незнаење, егоизам и пасивност, а не вистинска слобода.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кошмарот на Orwell го замени кошмарот на Huxley.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Најголемиот проблем на критичарите на популарната култура е во тоа што се ретко кога поткрепени со факти или колку толку проверливи податоци.2 Во преден план на повеќето расправи се главно таканаречените “ефекти” на популарната култура, што честопати е тешко да се докажат (или од содржината автоматски следи ефектот).3 Критиката на популарната (или масовната4) култура е можно и покрај опширната библиографија без поголем напор да се систематизира и распредели во неколку основни категории.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)