вистински (прид.) - расказ (имн.)

Токму Грев е расказот во кој Ренџов ја изложува својата поетика, дека „вистинскиот расказ треба да има нешто измислено“, а тој напишал расказ кој не е „вистински... зашто, сè што е запишано во него, вистина е“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тоа се гледа и од семантиката на првиот исказ: авторот ја користи двосмисленоста на синтагмата „вистински расказ“ поврзувајќи го со зборот „вистинит“ со намера да создаде забуна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Расказот не е вистински ( на српски, прави) затоа што не е вистинит, но, истовремено, вистинскиот расказ (на српски, и истинит и прави) мора да биде измислен.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А вистинскиот расказ треба да има нешто измислено.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
А вистинскиот расказ треба да има нешто измислено.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)