вистински (прид.) - пријател (имн.)

Роднините и вистинските пријатели го дочекаа Ѓура искрено.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И сите мислеа дека логотетот и Лествичникот гласале за Филозофот, дека душата своја само тие двајцата му ја дале, милоста благоутробна своја; сите мислеа така, оти предлогот го даде Лествичникот со уста своја и грев беше, хула бесчесна беше дури и да се помисли дека тој не гласал „за“, или дека логотетот не гласал „за“; но само јас знаев дека Лествичникот е погано и лажливо куче, со око побелено, оти знам дека и јас гласав за Филозофот, а мојот глас, третиот, го немаше; а го немаше затоа што Лествичникот беден беше гласал против Филозофот, еднакво како и другите, и најлицемерен од сите нив излезе, оти устата негова предлог даде што го отфрли душата негова, и оти вистина беше дека само јас и логотетот бевме вистинските пријатели на Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, сепак, многу ми значеа јавувањата на "вистинските пријатели".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но ќе мораме да се избориме за нов живот, зошто утре не чека ново утро, вистински пријатели и можеби ново среќно заљубување.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Затоа и не е чудно што лажговците, измамниците и други слични на нив, немаат вистински пријатели.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Насекаде се претставуваше како нејзина најголема ако не и единствена вистинска пријателка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Еднаш дури изјави пред мене дека токму нејзиното однесување, однесувањето на Рајна, го спасило бракот на онаа божемна Генералица која којзнае што сѐ си замислувала.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)