Куликовиот перформанс во крајна инстанца ја докажува тезата на Лакан дека на песот не му е грижа за експериментот на Павлов - па добога, зошто да се натегнуваме со вистинското куче!
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Проблемот со Кулик е што тој се обидува да се однесува и изгледа што повеќе како вистинско куче, а не разбира дека само човечките суштества уживаат во таа игра - затоа кучињата не фураа во чопори на неговиот перформанс!