вистинит (прид.) - и (сврз.)

Тие го имаат токму тој призвук на невистинитост, но всушност се многу вистинити и тоа е она што е најстрашно. К: Повремено помислувам пак да ги засукам ракавите и пак да станам оптимист и да се обидам да направам нешто, но ситуацијата постојано ме тера да се занимавам со музика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
На тие штички, тој род си ги запишувал родословијата, своите песни, приказни и слова за собитија вистинити и чудесни, истории за видни мажи, за подвизници, појава на опашести ѕвезди, големи потопи и поместувања на земјата, големи жетви и суши и уште многу важни собитија за еден род.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури кога беше застанат над леглото, завивањето во мускулите се престори во сосема одредена болка, вистинита и остра.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ете, среде вакво опустошување, нихилизмот изгледа ко некаков релевантен, вистинит и длабок став.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)