висок (прид.) - чардак (имн.)

___ * Реки во јужна Русија ин а Кавказ
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На самоти почеток одвај чујно, речи си срамежливо, тивко како лесно треперење на крилја на вилино коњче, едната јa гони другата и се нижи во синџир, а во него - студените кладенци каде моми студена вода налеваат, прстенот меновник, долгите години на чекање, високите чардаци, белата пченица и деветте гулаби што високо над ширно поле летаат, јадовите момини и либето кое под прозорец, пред порти, под чардак чека...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Брзаше да го истуриш срцето на белиот чаршав пред да те легнат на него пред да те пренесат по калдрмата и да те качат на високиот чардак таму негде во штипско Горно маало на улицата за која никогаш не беше слушнал Бидејќи никогаш и не слезе на земјата Бидејќи засекогаш остана седнат на коњот што бавно ја минува бескрајната степа на Кубан* Тој недооден пат Таа најдолга тажачка што некогаш сум ја слушнал
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
— А кон Рушида.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
РОЗИТЕ НА ПРСТИТЕ НА АКСЈА
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Умре вечната и тивка убавина што се гледаше од високиот чардак. Вплетена во него се исуши лозата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
— Што слушнав, што слушнав? — се провикна од високиот чардак Арслан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)