висок (прид.) - тон (имн.)

Кратката тишина што настанува од еден до друг збор, од една до друга воздишка, ја пресечува високиот тон на тенорот кој најдолго ги влече зборовите „нема да се врати...“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Чиновникот го следеше на високи тонови.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нивните гласови со своите високи тонови се извишуваа до неразбирливост, чајникот на печката пиштеше, шолјите и лажичките ѕвечкаа; разбуден од својата дремка на отоманот, огромниот мачор Фјодор ја крена главата и почна да мјаука. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 138 - Јас морам веќе да се вратам, рече Емилија.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Што? Каде?“, пријатно смеејќи се, се затресе телото на генералот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)