Кога нејзиниот пријател, кој беше учител на едно големо јапонско семејство, одржуваше предавање во Санта Марија во Калифорнија, таа беше во позадината на публиката, стоејќи на столот, со високи потпетици, крзнена бунда и црвен трендафил во косата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но неколку години подоцна, кога се разведуваа, таа му рече дека кога биле кај златарот да купат венчални прстени, таа се издвоила за момент додека тој ја проценувал вредноста на двата прстени и незабележливо, земала еден рачен часовник. Оваа девојка беше голема убавица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 185
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Жените ја џвакаат сировата печурка и изџваканата маса ја мешаат со сок од капини.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тогаш момчето се сврте. Ме препозна и ми побара автограм и ми додаде хартиена кеса од English Clothes Boutique Countdown да се потпишам на неа.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кога свртевме на Гринвич Авенијата, каде неколку жигола стоеја потпрени на ѕидот, ја видовме оваа плавуша како ја фрла главата наназад и вели, доволно гласно за овие педери на глуварење да ја чујат: „Ох, погледни ги само тие Green Witches!“
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Пред нас одеше некое момче од дваесетина години, а покрај него одеше висока, сензационална, плава dragqueen, со многу високи потпетици и фустан со една намерно спуштена пертла од рамото.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ја фрли од на себе онаа застрашувачка облека и започна да ги носи фустаните што одамна ги оставила по шкафовите од разни материјали и кројки кои при одењето трепереа на нејзиното тело; и секој ден ја менуваше богатата гардероба; и косата ја пушти да ѝ паѓа по рамењата и плеќите и да ѝ виори при одење; чекорот ѝ стана полетен носејќи место чизми лесни чевли со високи потпетици кои мелодично поткрцнуваа во склад со виткањето на нејзиното тело; бледилото на лицето ѝ се замени со руменило, погледот ѝ стана мек и благ; устата ѝ ја изгуби мртовечката згрченост, се развлече и се исполни со сочност и благост.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Мажите во бели кошули, во одела, вратоврски, уредно избричени и исчешлани, жените во костуми, во чевли со високи потпетици, со уредни фризури.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Истиот копнеж го имаат малите прсти од моите стапала кога ги шетам наоколу во тесни чевли со високи потпетици.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Црната чанта од мека кожа, со форма на кенгурска торба, ѝ се нишаше на рамото додека нежно чекореше со чевлите со високи потпетици и со ремчиња на горниот дел.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
„Ќе обујам чевли со високи подпетици. Се чувстувам прениска за тебе“, рече и излезе од дневната да ги најде и обуе чевлите со високи потпетици.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Одеше полека, како да се плаши да не стапне погрешно врз високите потпетици, но гледајќи право пред себе. Не забележувајќи го.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Светло кафени тенки чевли на средно – висока потпетица и мала чанта во истата боја.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Последен пат го видов на свадбата на Јане Скендеров кога на мајка ми ѝ објаснуваше дека само јас од цела фамилја знам правилно да ја држам чашата за вино, исто како и тој.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Пане ме учеше како да одам на високи потпетици неколку дена пред мојата матурска вечер на која не присуствуваше поради службени обврски.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Мајка ѝ ја скршила ногата во Франција, се лизнала на снегот пред куќата, а секогаш носела високи потпетици затоа што така била навикната и кога носела нормални ниски чевли ја болело целото тело.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Мајка ми исто така ми велеше дека тетка Олга е висока и дека оддава впечаток како да е уште повисока поради тоа што секогаш одела исправено, носела високи потпетици и убаво мирисала, иако ништо на неа не било скапо.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Овој звук ме потсети на мојата мака, а и се засрамив што таа дури може и да се слушне.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Нешто од тоа сѐ уште е прилично голема мистерија за мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ги опишуваш девојките како копитари, животни со високи потпетици. ВГ: Да.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Канцелариски девојки на Спраул. (...) ТЛ: Создаде цел еден свет. ВГ: Впечатокот додека ја читаш книгата - импресијата е многу сложена, но сето тоа всушност е само едно делче од молекула.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)