висок (прид.) - гранка (имн.)

Надвор ги преплашила козите, кокошките и кучињата, па во ноќта замекало, закокодакало, залајало.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Колку пари чини што билбилот убаво пее кога е на висока гранка!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сенката јаваше на висока гранка и ги нишаше нозете. ...
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Немам причина да измислувам, сѐ што реков и вистински се случуваше, а јас дури и се обидував да ѝ ја задржам раката на Катерина во мојата за да не мавта бидејќи светилката во собата гореше и нејзиното однесување веројатно се чинеше неприлично: девојка, само делумно покриена со лесни ноќни парталчиња, им мавта на поетите наседнати по високите гранки!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)