висок (прид.) - бран (имн.)

На тоа се кренаха високи бранови кои без малку ќе ја потопеха.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Додека под нашите раце бесшумно исчезнува ноќта кон наслутениот смев интимни сосема одиме Оваа постела потна е море со високи бранови што во пените на чекањето ги фрлаат нашите тела и на тој пат што мами сосема измешана плови зелена гранка од соништата и раката од пелин Па сѐ по малку сетни рацете твои како пристан тогаш сум и брод и галеб што во него ќе слета и ја наоѓам во него онаа неизбежна вистина што мавта и подмладува со рацете на ветерот
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Заум, т.е. за ум направен.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Но кој одеше не се врашташе назад; зашто дури да стигнит некој до неа, требаше да п'туват три дни се по ношна темнина, во која љуѓето се заскитвеха, и не можеха да се вратат на бел ден.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)