виновен (прид.) - сум (гл.)

А потоа крвожедно виновен сум - си вели и се трга настрана за да може да се исплаче, ќе нѐ зграби за врат: сите.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Јас се вратив. Простете, учителе! Виновен сум, - прошепнува не кревајќи ги очите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Бега и севезден ги солзе очите: виновен сум.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
"Прости ми, виновен сум...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Освен за тоа за што душата не ми дава да си речам оти, ете, виновна сум.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Виновна сум и грешна. Тој беше широк и ми прости.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)