Пак бев тука, покрај нив (тие никогаш не се сретнаа сами, јас бев вечниот сведок на трепетот на нивните зборови и на упорноста на нивното премолчување, јас внимателно го набљудував секој нивни гест и секој израз на лицето, кои издаваа многу премолчани нешта), но сега, кога брат ми седна крај постелата на Сара, јас го наведнав погледот, и само слушав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Слушав, но ништо не чув, освен уморното тркалање на гласовите, а зборовите во кои тие гласови се обединуваа како да не ги разбирав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)