весел (прид.) - песна (имн.)

И од нејзината куќа ќе се слуша сега песна - весела песна.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
И луѓето тие денови забораваат на гробиштата, истрчуваат пред селото и го пречекуваат Лоте со музика, со свирки, шиштат свирачите околу него со свирките што им ги купи за да свират весели песни, а не тажни и погребни; им лепи Лоте на челото пари, шетаат шишињата со пијалок од уста на уста, ги шири Лоте рацете како птица кога лета, одѕвиваат песните, до небо се креваат; излегуваат луѓето по прозорците и балконите, го поздравуваат Лотета, му мавтаат со раце, истрчуваат и му се придружуваат, се множи распеаната врволица и селото добива весел и празничен изглед.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Од меаната се зачу народната песна: “Дафино вино црвено, момчето ти е заспано момчето ти е заспано на Каракамен планина! Тука помина четата, гунчето му го зедоа... “ Во меаната одекнуваше веселата песна.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И на шумовите - циганските огништа беа топли од детска врева и од брзи весели песни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отец Симеон се протегна. Ангелите му шепотеа весела песна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)