весел (прид.) - глас (имн.)

Тажно мртвило лебди во просторот. Кога последен пат го посетив ова место, како сѐ уште да ги слушав веселите гласови на некогашните задоволни работници од детството, во преполната работничка менза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А денес, ако некој поминува по патот кој води покрај фабриката, зјаат искршените прозорци кои потсетуваат на многуте тажни работнички судбини – од кои некои, во моменти на очај, завршија и со самоубиство…
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тамбурата и оној јаснозвучен весел глас тажно се стопија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не биди аџамија, можат да се докачат сватовите... - со присторено весел глас му рече Мискарица, настојувајќи на севозможни начини да го склони Пандета да се откаже од својата намера да ја види момата пред стројот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само што заѕвони и го кажа своето име, го слушна неговиот весел глас.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од нејзината пожртвуваност, на многумина ситнодушни „мажи“, кои милуваат да ги нарекуваме синдикални лидери, може само да им поцрвенат образите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Се позамисли малку и, вадејќи ја раката од својата шилеста брада (секогаш раката му беше на брадата прилепена), - мавна со неа свртувајќи се кон Големата вода и, со мошне весел глас, рече: - Се обложувам, малечок, дека ти не знаеш и со што си го заслужил ова место.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Го пречека шум од весели гласови и тврди удари на копачите.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)