ведар (прид.) - и (сврз.)

Постојано беше ведра и насмеана.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Овие патувања се одвивале во избрани места, се минувало низ „тунели” кои воделе низ избраните рајски предели, тераси- градини на ридовите, ведри и насмеани колони работници, за да кулминира пропагандата во музеите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Еден од нив забележал дека месото на граматикот сосема се распаднало, а очите му биле сѐ уште ведри и полни светлозрачен лач, како да видел откровение божје, а не успеал да го соопшти.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Биди ведар и мудар, сите ќе те сакаат и почитуваат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како штотуку да се беше вратила со полна кошница планински јагоди. Толку ми се чинеше ведра и задоволна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таква ја паметам мајка ми од она време кога ќе ја заварев седната до потокот на оној син камен што можеби војникот на бел коњ го дотуркал. (Кога го спомнувам војникот на бел коњ всушност мислам на човекот кој ја качил на планинава а никогаш не ја венчал!) А можеби каменов го дотуркал таткото на тој војник на бел коњ кога првпат му се посакало седнат да си ги лади нозете во потокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Високи ридови, некои голи, каменети и карпести, столетни борови и шумите мрачни, студени водје ги делкаат клисурите, а ноќите ведри и небото извезано со ројови ѕвезди и се чини толку се блиску, што само рака да испружиш и ќе ти легнат на дланка.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сите беа убаво испечени и богато нарисани со плетенки од некоја источна орнаментика.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Денот беше ведар и топол и имаше многу сонце и пурпурна светлина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)