ведар (прид.) - лице (имн.)

Воденичен камен и ведро лице на ноќта. О уморена душо на илузиите на каменот и на земјата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ме очекуваше познатото ведро лице на шефот на дипломатскиот протокол на претседателот на републиката, познаник уште од времето на предавањето на акредитивните писма на претседателот Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)