И не само тоа. Вие ќе бидете одведени и таму кадешто ќе ве однесеме, ќе одговарате за предавничкиот чин на вашите синови.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мислам дека е ова мое последно писмо, бидејќи раната ми заздраве и чекам да ме пуштат. Чекајте ме мили мои... Ваш син Наќо“.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Не знам како да почнам. Овде е генијално.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се стрчав радосна. На мојата работна маса стоеше разгледницата со многу убава фотографија од Лондон и со ваков текст, што го нашкрабал брат ми набрзина, со оној негов ракопис кој одвај го разбирам: Од вашиот син и брат Ведан Здраво мајче, здраво татичко, здраво Гонцо!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Еден од тие денови, кога моето истражување го прогласив за завршено, ѝ реков на мајка ми, само што беше влегла дома од работа: - Бидете без гајле, вашиот син не пуши! – и задоволно и гордо, значајно погледнав во неа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Молам?! Што рече?! – праша таа изненадено.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Генералот ми ја зеде десната рака и ми го стави орденот во дланката, велејќи ми: - Благодарната грчка татковина посмртно го одликува вашиот син и го унапреди во чин десетар.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не верувам дека се лажам: кај вашиот син разумот се враќа.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Јас само не сакам да го усмртам вашиот син и тоа е сѐ. Затоа сум овде.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Кога ќе го минам мостот, успорувам на мочливи пет километри на час за да не му дадам можност на вашиот син...
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Тој повеќе не сака да умре!
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Мислев дека денес ќе можам да го убедам вашиот син ако не да се откаже од своите намери, тоа барем да се фрли под друг, а не под мојот воз.
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)