Го нема, кутри, Кузман ваш кој како своја зеница ве чуваше вас сите и крајот свиден роден наш!"
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ги слушав законите кои се постари од вашите кои ги заповедате денес: го закопав синот на мојата мајка и посрамотено ли е моето име поради тоа?
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
- Само се жалите! Предлогот ваш кој е? Како да се разреши сево ова?
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)