валкан (прид.) - лонец (имн.)

Сè уште беше жива – девеесетгодишно, збрчкано суштество, кое одвај го натера да го прими во својата колипка, каде се тетеравеше меѓу валканите лонци, изгладнетите мачки и мемлата.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)