Би било тоа „ненастан“. (А во тој случај, што има да се мачиме?)
Особено бележит пример за ваквиот став даде Патрик Калифија-Рајс во фељтонот за Настраното издание на Вилиџ војс на 27 јуни, 2000 година.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, написот на Калифија-Рајс слободно можел да има поднаслов „Не викај нѐ настрани“.
Калифија-Рајс води сметка да каже дека и тој и неговиот партнер се „трансродови мажи (од жени во мажи или ОЖМ), а дечко ми е мајка на моето дете“ (48).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сепак сметав дека ваквите разлики не се клинови што можат да го раздвојат поваленото стебло.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но, во воведната реченица се настојува дека нема разлика поради ваквата разлика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Наднасловот на написот го резимира она што го прави баш настрано семејството на Калифија Рајс: „Двајца татковци со една разлика: Ниеден од нас не се родил како машко“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во написот со недвосмислен наслов „Семејни вредности“, Калифија-Рајс (претходно писателката лезбејка Пет Калифија) даде приказ на настраното родителство во кој ја нагласи неговата лишеност од настраност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)