Јас од моето искуство знам дека, “работата на терен” е интегрален дел на секој ваков проект.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Вредноста на ваквите проекти, што треба да ни го сочуваат паметењето, не треба да се оценува според нивната убавина туку според вистинитоста на прикажаното.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Со артикулирањето и извршувањето на оваа алтернативна и преферирана верзија на она што таа е, Еми почна да презема различни чекори во ангажирањето на другите во својот проект на промена.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И вака, исто: не маргина на некоја овдешна “културна сцена” (бог да чува, нека си останат залепени тие зомбии, спржени за “централноста” на своите интерни рефлектори), туку Маргина воопшто, обид да се подрива, грицка и дестабилизира (на најперфидни можни начини, од правење џева со клик-клак до пуштање чучулиги на сувереното небо) идејата за централно, со што, парадоксално (и тоа е страшната историска перфидност на сите вакви проекти) централното (државно, идеолошко) само ќе се зацврсти, бидејќи го тестираат моќните герилци што занает учеле од Total Recoll!
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Почитта што еден ваков проект ја буди и неговото значење весело преминуваат од технолошки проблем кон иделошко достоинство. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 87
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Рускиот уметнички живот е жесток и вознемирен, но сиромашен од материјална гледна точка.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За вакви проекти, обично има еден процент учество од Месната заедница, но во овој случај, јас ве ослободив од секакви обврски.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Соц-артот, по аналогија со американскиот pop-art, ги употребуваше приказите на масовната култура, но целосно натопени во комунистичката идеологија. превод: Деспина Ангеловска извор: Art Press, септември 94. 88 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Harald Szeemann Критичар на уметноста, куратор на “JOSEPH BEUYS” во Kunsthaus Zürich. Sergio Risaliti: Го познавате Јозеф Бојс од многу одамна.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)