Сашка ги стегна клепките на очите: Колку е убаво да чуеш вакви зборови, дури и тогаш кога непробојни штитови те бранат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Какви расудувања се кријат зад ваквите зборови?
А пријателот што, кога ќе сфати дека одлично шизиш или готвиш, дека ги обожаваш Шер или Мадона, Бјонсе или Бјорк, Витни Хјустон или Кајли Миног, Кристина Агилера или Мараја Кери, Тори Амос или Гвен Стефани (за Леди Гага ни збор), дека ти е слабост модерната од средината на векот, дека ни во бунило не би се облекол само комотно или дека возиш фолксваген голфче или мини купер кабриолетче или понтијак ге-шестка, ќе ти рече: „Еј, па ти стварно си бил геј, човече!“15
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете, ова ви го реков (ваквите зборови не се забораваат).
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ај, пичка им мајчина нивна, си велам, и се сеќавам дека поради ваквите зборови не можам да влезам во училишната лектира, а Достоевски ми вели: -Како да е тоа важно.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
- На Акакиј Акакиевич ваквите зборови му го прободеа срце. – А зошто да не може, Петрович? – рече тој со речиси детски молбен глас, па само на грбот што се излитило малку, па нели можеш да најдеш кај тебе некакви парталчиња...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)