Албанскиот полиграф Фаик Коница, големиот пријател на Гијом Аполинер, во еден брилијантен есеј, за Природните и вештачките јазици, пишуван под псевдоним, (книгата која ја пишував за нив на француски јазик ја спомнувате во писмото), поттикнат од Маларме, ќе рече дека во секој јазик постојат темни, непреводливи зони и токму во нив се крие идентитетот на еден народ.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Андерсон скова еден успешен израз: „замислени заедници”, за да опише како националистичката литература со разни раскажувачки постапки создава една заедница на изминато и идно припадништво, пројоцирајќи ја смислата на заедничката историја и идната цел.* Во брилијантниот есеј под наслов Дисеминација.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)