Кара-Демир, потоа Константин, така тече разговорот, не се грабаат за збор, се сочекуваат, ја забораваат болката и блиската смрт, секој од нив сака да го надживее другиот за временска педа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кога Фаик Коница кон крајот на 1942 година ја насетуваше блиската смрт му се обрати со молба: „Го напуштам животот со мисла дека од сите само Вие можевте вистински да ме разберете во оваа земја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)