близок (прид.) - роднина (имн.)

Се претпоставувало дека патувал со брод, од Солун до Измир, каде што биле населени блиски роднини.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Колку и да ја озборуваа селските жени по селото, тоа и беше и не беше некое чудо, ама еден летен ден, ужина време, ете ти го еден нејзин близок роднина со автомобил со ковчег одзади и со заамкана курбла на моторот напред, брчало, како што го завикаа брезничани, и кое кога посилно ќе го завртиш, автомобилот збрчува, почнувајќи целиот да се тресе како куче оставено на дожд.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Знам како да ја продолжам прикаската на братучедот Германа, но со мислата истрчувам кон крајот на прикаската и ми станува непријатно поради сето ова што му го приредувам на својот близок роднина и драг пријател.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не криеше да се прикаже како посебно потресен од нејзината смрт!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Долу, на местото на несреќата, кога му изразив нешто што требеше да се протолкува како жалење за смртта на Таша, како мој личен израз на болка во однос на жалниов настан, тој го сфати моево обраќање како сочувство упатено нему ; Таша како да му била блиска роднина, или нешто поблиско и од тоа!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нејсе. Кој и да беше, тој имаше оди ми дојди ми со турските власти, а нашиот бег му беше и близок роднина на кајмакамот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Си мислела дека тие имаат блиски роднини, кои им се нашле во тие тешки моменти.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тие сега, како што ни објасни нашиот татко, мене и на Ели ни се многу блиски роднини.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Единствената блиска роднина на мајка ми, не знам дали дека живееше толку далеку од нас и дека многу ретко се видувавме, не можев да ја почувствувам многу блиска, ниту да ѝ се доверам за оние работи што ме измачуваа во целото ова време.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Само еден, некој Јаков Иконописец што ќе останел да го надгледува довршувањето на водениците, движен од исконско пијанство во себе, можеби со заткарпатска медовина во крвта, без причини се обидувал да запее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите знаеле дека тој му е близок роднина на косместиот Онисифор Мечкојад, некои дури и слушнале како ѝ се заканува на игуменијата Минадора.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оваа куќа ја наследив од еден мој близок роднина. Во нејзе стапнав кога дојдоа првите колонисти од Македонија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Историските настани, посебно честите борби во Цариград, ќе го принудат Татко, сепак, да остане во Измир до есента 1921 година, следејќи ја и работата на најпознатите измирски кадии, од редот на неговите блиски роднини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко се сети на своето враќање од Цариград во родниот град во 20. години од XX век во Поградец, со два големи куфери, пречекан од своите родители, браќа и сестри, блиски роднини, комшии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога се поместија куферите од чезата, преполни со книги, широко се отворија и од нив излегоа многу книги, едни велеа дека го поарчил времето за книгите, времето во гурбет, други велеа оти нешто му се заматило во умот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пред нови ученици, стоеше истата професорка поради која, за да ме запишат, блиските роднини мораа да ми вбризгаат комбинирана уцена.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во ординацијата, што сѐ уште во полна пареа се градеше, Блиската роднина кокетно заблагодаруваше.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Жртвувањето, пак, на јагне-темелокрепник, чија крв во темелите требаше да донесе мир под покривот на Блиската роднина и Минувачот во 5 до 12, успеваше да повика само Убиец на покриви.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Блиската роднина исчезна. Психијатарот го изгуби ентузијазмот и мојата скромна облека ја нарече аскетизам.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Рака на срце, висината на оценките беше заслуга на тешката уста и рака на една моја блиска роднина која ја имаше простудирано психологијата и трајно измеморирано делот за стапот и неговата функција.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
За разлика од јагнето, чија крв во темелите требаше да донесе мир под покривот на Блиската роднина и Минувачот во 5 до 12, овие божици на плодноста се одѕиваа на обредниот повик и редовно доаѓаа во диското, но прилично ретко се пораѓаа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Се збогував патем долго со: рацете со прстени, косата со лице, Блиската роднина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И Потомците на блиската роднина сфатија и заиграа околу мене во пијанести пируети.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Не знаеше едно: ликот на старата лихварка го заменував со оној на Блиската роднина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Трајното ослободување на Потомците на блиската роднина (освен мојата маленкост) од ментално-физичката стега не само што ќе го задоволеше чувството за праведност ами можеше да поттикне и благополезна религиозна полемика, исто како и лектирата „Злосторство и Вазна“ на часот по литература, која ја воодушевуваше романтично настроената професорка. „Дали јас тоа споменувам - вазна?!..“
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Се отвори врата, и во ходникот се појави Блиската роднина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Засилените удари од Блиската роднина ми ја разбиструваа главата сѐ подобро за конечно да сфатам дека тоа самата јас сум ја преместила семејната вазна подалеку од нејзиното место, и тоа без да можам да се присетам на целиот настан.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Често се случуваше, доколку објаснев за крвната врска со Блиската роднина, самото по себе набрзо да исчезне...
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Потомците на блиската роднина заминаа по растурената втајфеност, без да се осврнат на моите пијани и плеткави довикувања.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Да, секако дека беа таму: и Типот кој ги мие рацете, и другарите од празните рамки, и Потомците на блиската роднина (освен мојата маленкост).
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тој ден се месат погачите со кои ќе се канат нункото, попот, деверите, старосватот и другите блиски роднини, а уште подалечните — само со карта.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На прво место тука е седиштето на царската управна власт — мудурлакот, на чие чело веќе дваесет и повеќе години седи стариот мудур Арсланбеј со десетина заптага и младото ќатипче и го претставува султанот пред рајата, ги гледа сите давии во името негово од сите деветнаесет мариовски села, тука е седиштето на мифеташот со пет шест души колџии што ги чуваат сите мариовски шуми; тука е седиштето на авџитабурот од двесте души аскер кој ги брка комитите и им помага на мудурот и мифетишот во тешките и одговорни државни работи; тука е седиштето на третокласното егзархиско училиште со архиерејскиот намесник на чело и четворица учители, во кое училиште учат децата на сите оние мариовци што сакаат да им прогледаат сшкдаи им и да станат попови или даскали; тука е изворот на попови од четирите поповски фамилии, и, најпосле, тука се: Влашкиот ан, анчето на Младена Чкулот, Петка Спасоев, Трајка Балето и Цулевото анче, во кои се враќаат и преноќуваат сите оние мариовци од другите села коишто за еден ден не можат да свршат работа во уќуматот доколку немаат блиски роднини и пријатели во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
За попот си ја зеде грижата дедот Петко, а вечер ќе се приберат Стојо и Трајко, угате по некој поблизок роднина и — тие ќе бидат, нема да собира „Чочово бачило!“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не можеше подоцна да оди на закопот на својот татко, на својата мајка, на многу други блиски, блиски роднини.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ми пријдуваа, никогаш видени, а толку блиски роднини.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ме прегрнуваа блиски роднини без да знам кои се, без некогаш да ме виделе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А почитувањето ја потикнувала сеопфатноста.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А токму отменоста ѝ била близок роднина на почитта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина, што згрешил Чардаклија? Колку што сфати: бил виновен дека чувал некоја стока на Баручиеви кои му се паѓале блиски роднини.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Затоа и ми беше пријатен тој негов Русин, тој генерал, кој никогаш не нѐ посети иако татко ти постојано најавуваше дека сигурно ќе го доведе на оној негов боршч што го спомнуваше толку често, па јас напати и мирисот му го сеќавав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како да беа многу блиски роднини, а можеби и браќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но нешто ми недостасуваше во мојот живот па и покрај блиските роднини и многуте приатели, се чувствував некако не комплетна...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таму каде што дијалектиката не успева (А.А. губи во вербалниот двобој), останува ризикот да победи физичкото насилство, сказот од зборови продолжува во акции кога авторот укажува и ги осудува мерките на заплашување: со изолирање од телефонската врска, со организираната врева за да се спречи неговиот сон, со служење на неподнослива храна и последната нискост: приморуваат една негова блиска роднина да им се придружи во стапицата што му ја поставуваат на исцрпениот наратор пред да ја мине границата кон Македонија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но се појавија, сигурно со знаење манипулација на невидливата и сеприсутна Централа, блиските роднини на кои се осмелив сепак да им се јавам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беа исклучени, размислував подоцна, од средбите со мене, сите мои блиски роднини по мајчина и таткова линија. И подобро за нив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нѐ пречека гостопримливо без многу зборови, иако Змејко си дозволи со него да разговара како со близок роднина.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)