благ (прид.) - бран (имн.)

Кога се умори од тоа лудување, се смири на грб замижан од сончевината, од која не го гледаше небото, а потоа, за да не потоне во тоа блаженство, заплива кон длабочината на езерото, сечејќи ги неговите благи бранови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Беше прекриена со лесен чаршаф преку кој се оцртуваа облините на нејзиното тело, низ едвај забележливи поместувања, со благи бранови според ритамот на дишењето.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во неговите благи бранчиња, како во проѕирна нишалка, се појави Јанка.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)