Хрватското општество ќе стане здраво и модерно дури тогаш кога и бившите комунисти и бившите усташи “ќе му се извинат на неутралниот хрватски граѓанин, кому политиката и на едните и на другите му се кршеше од глава”, заклучува на крајот Зоран Кравар.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Овде Кравар најпосле зазема позиција внатре во сосема рецентните политички спорови и ѝ се спротивставува на раширената теза за “национално помирување”, според која сонцето конечно ќе ни светне дури откако бившите усташи и комунисти меѓусебно ќе си пружат рака.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)