Не му беше смешно што бившиот богослов се труди да оди по такт на неговите чекори.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тогаш му се стори, или некогаш другпат, но секако таму на планина, пред или по средбата со бившиот богослов, дека таа му говори а секој нејзин збор беше како игла.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Не“, рече. „Со неа не се сретнав од таа ноќ.“ Но нешто сокри од бившиот богослов. ...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Знаеше дека другиот се мачи да го отчепи шишето со ликер, Чу: „Јас сум пропаднат светец, бивш богослов.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„А вие што сте? Пророк?“ „Нешто слично“, чу. „Бивш богослов.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сега се обиде исто таков прекор да открие во очите на бившиот богослов, Кога го чу неговиот глас, заборави на што мислеше и што сакаше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)