бесно (прид.) - се (зам.)

Во вратата веќе бесно се удира.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Навивачите околу радиото бесно се свртеа. Змиулчето не одговори.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
XX. Постоја крај тезгавот и крај оној челичен слив на запците од бичкијата, додека под него бесно се плискаше, пенејќи се, водениот порој, удрен во челичниот прстен на турбината, само толку, колку што имаше време да плукне во своите две големи дланки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)