бесно (прид.) - налета (гл.)

Му здодеа веќе уште од првиот мрак да сражари околу куќата, а и ветриштето што како бесно налетува и кине ветки по дрвјата, завивајќи како чакал, го тера да се пикне внатре, препуштајќи му ја стражата на кучето, врзано крај портата, како и на зората што наскоро ќе треба да стигне.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)