безгласен (прид.) - ноќ (имн.)

Острите коленици на тој човек како да и нанесуваа болка; во есенските, скоро безгласни ноќи, кожата и стануваше сува, ноздрите и се ширеа: бараа воздух, слобода.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)