Зарем се замислував во некаква надулога во драмата на апсурдниот театар што никако не завршуваше, но во чиј епилог се спасував од улогата на актер - жртва!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пред смртта на комунизмот, додека Бекет беше страшно актуелен во екс - социјалистичките земји, каде главно беше и забранет, цел запад се бавеше со Брехт.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
А, од другата страна Едвард Бонд ги нападна „западните творци на апсурдниот театар” и Пинтер, дека се интелектуални курви.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)