ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тоа било повод тој да стане познат во Америка и неговото дело да го привлече вниманието на пошироката американска јавност.

Во овој весник тој објавил повеќе написи и за имигрантите во Чикаго и со тоа го привлекол вниманието на американската јавност.

Не можејќи пред американската јавност да се претстави како филмски режисер, се зачленил во Сојузот на американските возачи и со нивната членска карта си обезбедил виза за престој.

Разговорот продолжуваше во доверлива искреност, во различни варијанти, но секогаш со истата суштина! Но Арафат остануваше верен на своите мировни ветувања.

За првпат успеа да го интернационализира палестинското прашање, да придобие и голем дел од американската јавност, која дотогаш ова прашање го сметаше за маргинална бегалска историја, како многу други во Америка!

Едновремено, јавноста на САД била запознаена и со формирањето на „локалните владини комитети во Скопје и во Куманово“, непосредно по навлегувањето на германските војски на територијата на Македонија.

Современото поимање на Македонија во американската јавност, како што истакнува Георги Пирински "не е само магловито туку обично и неправилно, што се однесува до борбата на Македонците за национална независност".

Но, како што Георги Пирински ја запознавал американската јавност, на патот на обединувањето "покомплицирано" стоело "прашањето за Грчка Македонија".

Потпишувањето на договорите во Либан (мај 1944), Казерта (септември 1944) и Варкиза (февруари 1945) бил патот кој водел кон капитулација на ЕЛАС пред британските сили и силите на Грчката влада.

Во репортажата, под наслов „По илјада години слободна Македонија“, тој ја запознава американската јавност со информации од „прва рака“, во кои, иако имаат историски неточности, објективно ги претставува настаните во Македонија, и покрај фактот, како што истакнува М. Вестерн, што пред пристигнувањето во Македонија, за време на престојот во Грција, во разговорите со тамошните официјални личности, постојано му било повторувано дека „Македонците се Грци“.

Од своја страна почетокот на Граѓанската војна во Грција, американскиот печат и американската јавност ќе го проследи со бран на осуди поради британската интервенција.

Нагласувајќи дека „официјалните и неофицијалните негирања не можат да ја скријат од американската јавност антинародната политика на сегашната Грчка влада и трагичната судбина на македонските Словени“, членовите на Македонско-американскиот народен сојуз барале грчкиот амбасадор Дијамантопулос да ја информира Грчката влада во Атина за ставот на „десетици илјади Американци од македонско потекло, како и милиони слободољубиви Американци“ кои „се многу вознемирени од овие настани“ и „да биде ставен крај на теророт на профашистичките банди“.

Истовремено конгресменот остро зборувал и против Луис Адамиќ, сметајќи дека тој е крив што американската јавност погрешно е известена за Михаиловиќ. 116 Кон крајот на септември 1943 година владата на Божидар Пуриќ од Лондон се пресели во Каиро, а го напушти на 9 март 1944 година. 118 Ла Гвардија во американската јавност беше познат како политичар со напредни идеи, на кој социјалистичките и комунистичките идеи не му беа непознати.

Тие ја информирале американската јавност за влегувањето на бугарската армија во Македонија, „‘ослободена’ од германските трупи“, со една единствена цел – одржување на „редот и мирот меѓу населението“.

Исто така, тој ќе ја запознае американската јавност и со фактот дека "Македонија стана земја на собир на интернационалното герилско движење, како прв пример на ентузијастичка балканска тимска работа", каде што "грчките, југословенските и бугарските војски настапуваат заедно во борбата против фашистичките окупатори, а нивната цел по војната е независна Македонија".

Во тој контекст бил и коментарот во весникот „Њујорк тајмс“ од 13 април 1941 година, во кој се критикувала дотогашната нерешителна американска политика на Балканот, пред сѐ во однос на Кралството Југославија, а се состоела од празни „дипломатски ветувања, без никаква можност САД директно да помогнат во испраќањето воена помош на југословенската војска“.

На овој обид на Константин Фотиќ реагирал Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, кој на 26 април 1944 година упатил протестно писмо до Редакцијата на весникот „Њујорк тајмс“, изразувајќи притоа чудење зошто такви сериозни весници како „Њујорк тајмс“ и „Њујорк Хералд трибјун“ отстапуваат простор на своите страници за мистификациите во врска со Дража Михаиловиќ, упатени од членовите на реакционерната Југословенска влада во емиграција, на чело со нејзиниот претставник во САД, амбасадорот Константин Фотиќ.

Потписниците на протестното писмо истакнале на крајот дека таа акција е насочена да предизивка забуна кај американската јавност, а и да им направи штета на Американците од југословенско потекло кои до тогаш, од своја страна, вложиле многу за воените напори на САД за пораз на силите на Оската.

И покрај скудноста на информациите, американската јавност сепак можела да добие слика за она што се случувало на територијата на Македонија и да се увери дека борбата ја воделе НО војска и партизанските одреди на Македонија.

Преку интервјуто, американската јавност беше запознаена со неколку проблеми што во тој момент беа од интерес за сојузничките и неутралните земји.

Поводот за појавувањето на статијата бил во непосредна корелација со настаните што од крајот на 1944 година се случувале во Грција, а имале посебен одраз врз населението во делот на Македонија во рамките на Грција.

Тие организирале тркалезна маса под наслов „Борба за Балканот“.

Американците од словенско потекло во текот на Втората светска војна, покрај моралната, политичката и материјалната помош на своите сонародници во Европа, истовремено укажувале и несебична материјална и друга помош на САД во борбата против силите на Оската.

Девет месеци подоцна, тој пишува: "125 делегати на Антифашистичкиот совет на националното ослободување на Македонија се собраа во Битолскиот манастир на 41-вата прослава од историското Илинденско востание и се конституираа себеси во врховно законодавно и извршно тело на македонската федерална држава".

На статијата ѝ отстапиле место дури и весниците кои од почетокот упорно ја поддржувале Владата во бегство.

ОБИДИТЕ НА АДМИНИСТРАЦИЈАТА НА САД ЗА ОБЕДИНУВАЊЕ НА АМЕРИКАНЦИТЕ ОД СЛОВЕНСКО ПОТЕКЛО

Стравот произлегувал од можноста таквиот развој на настаните на Балканот, каде што од мај 1941 година немало ниту еден британски војник, да го зајакне излолационизмот кај оној дел од американската јавност што бил противник на инволвирањето на САД во војната.

Пред војната се јавува како заштитник и иницијатор на закони кои се однесуваат на заштита на американската работничка класа.

Американската јавност, врз основа на информациите од печатот од крајот на 1943 година, во почетокот на 1944 година ја увиде дотогашната заблуда во однос на ситуацијата во Југославија и сите свои симпатии ги стави на страната на НОД и ПО на Југославија.

Исто така, на американската јавност ѝ било сосема јасно дека "британската и советската политика стојат зад движењето на Тито", и покрај тоа што "бројот на мисиите кај Главниот штаб на маршал Тито е зголемен".

Со посебно внимание во американската јавност ќе биде примена статијата на Георги Пирински, под наслов "За слободна Македонија", напишана на англиски јазик, а објавена во гласилото на Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло, во август 1945 година.

Од причини што настаните на Балканот во текот на целата 1943 година се нашле во средиштето на интересот на американскиот печат и го привлекле вниманието на американската јавност, уредниците на месечното илиустрирано списание "Слободен свет" (Free World), кое било застапник на демократијата, на своите страници отстапило посебно место за разјаснување на новите револуционерни тенденции што се појавиле во одделни земји со започнувањето на Втората светска војна.

Запознавајќи ја американската јавност со одржувањето на Второто заседание на АВНОЈ, каде што Југославија била "прогласена за федерација на слободни држави, со потполна еднаквост на народите на Србија, Хрватска, Македонија, Црна Гора, Босна и Херцеговина", тој ќе истакне дека тоа претставува "роденденска потврда, крај на нејзината слобода, еднаквост и суверенитет".

Посебен публицитет во американската јавност ќе предизвика статијата "Борбата на народот на поробена Југославија", напишана на барање од пријателите на Народноослободителната борба од САД, Велика Британија и Канада.

Поради тоа Георги Пирински во статијата ја презентира историјата на македонскиот народ, задржувајќи се притоа на националноста, географската положба, а посебно на националноослободителните движења на македонскиот народ низ историјата.

Со надраснувањето на тие спротивности Американско-сесловенскиот конгрес успеал да ги стекне симпатиите на американската јавност и народ за својата работа и за борбата што ја воделе нивните сонародници во стариот крај.

Завршувајќи го протестното писмо, членовите на Македонско-американскиот народен сојуз се надевале дека "на грчкиот народ наскоро ќе му биде овозможено да создава вистинска демократија и остварување на целосни права на Македонците во Грција".

Пред сè, јавноста беше запознаена дека по ослободувањето Југославија ќе претставува федерална држава, со еднакви права за сите народи и религии.

А исто така и при престојот во Србија од некои кругови му била предочена литературата во која Македонија се третира како дел од „Јужна Србија“.

Преку печатот се барало Британците да ги прекинат преземените акции, а САД да посредуваат во настанатата криза меѓу противничките страни.

Џим драги, Тука дознав за многу лаги но и вистини со што низ моите репортажи ќе се обидам да ја запознаам нашата американска јавност.