Слабото, речиси никакво, знаење на македонскиот јазик, како и неговото нечленување во Комунистичката партија, го спасија и семејството од натамошната Таткова судска кариера, која сигурно ќе завршеше неславно за секогаш сомнителниот албански емигрант.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Јас, син на некогашен албански емигрант, пребегнат од Поградец (Албанија) во Струга (Македонија), во далечната 1943 година, бегајќи со семејството од фашизмот во Албанија, преживувајќи во социјализмот во Југославија, станав прв амбасадор на новата Република Македонија во Франција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Мајка насетуваше дека на Татко му се врти умот за уште подалечно патување, преку океанот, како други албански емигранти, пребегани како нив, на другиот брег од Езерото, кон Австралија, Америка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
И кога животот сакаше многу години подоцна во Македонија, која стана наша нова татковина, предодредени пред тоа да ги следиме емигрантските процесии на пребегнатите албански емигранти во Југославија, на конечен пат кон вообичаените дестинации кон Америка, Австралија или Нов Зеланд, минувајќи пред тоа неколку месеци во неколку европски емигрантски прифатни центри, да станам нејзин амбасадор, првин, предложен од Социјалистичка Република Македонија во рамките на тогашна Социјалистичка Федеративна Република Југославија во Република Тунис, акредитиран во Арапската лига, како и како прв амбасадор во државата Палестина, на чело со Јасер Арафат, која само земјата што ја претставував ја признаваше како независна држава (во периодот од пролетта 1985 до есента 1989 година), а потоа и како прв амбасадор на новата независна Република Македонија во Република Франција, при УНЕСКО во Париз, акредитиран во Мадрид при Кралството Шпанија и во Лисабон, во Република Португалија, Татко беше одамна исчезнат, (на 29 февруари 1979) а јас имав чувство дека го продолжувам неговиот неизвесен дипломатски пат на Балканот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Бог да му ја прости душата и за добрините што ги сторил, ама што бараше да се дружи и со оној адвокатон албанскиот емигрант, со нејасно минато?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
А.А., за мене неочекувано го замени вообичаено негативниот пристап со неутрално, реално претставување на православната компонента во албанскиот идентитет: - Христијанското албанско православје и покрај тоа што постои уште од I век од новата ера, првата православна литургија на албански јазик се одржала во Бостон, во државата Масачусетс (САД) во 1908 година во редот на група албански емигранти предводени од албанскиот преродбеник Фан Ноли (1882 – 1695), подоцна делегат во Лигата на народите, архиепископ на независната Православна црква на Албанија, а во еден период и премиер на Албанија, врвен поет, преведувач на Шекспир и Сервантес на албански јазик.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во главата му се вртеше филмот за Цветана Горски и за неговиот пријател, со сомнително минато, белогвардеецот Игор Лозински, којзнае како дојден во градот, па дружењето со албанскиот емигрант адвокат кој замина во Скопје со семејството?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Не може да си објасни како на овој албански емигрант, со библиотека која може рамноправно да се споредува со неговата, му ја подари својата доверба.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)