Нежно ќе ги спуштел очилата на половина нос и тие со својот сјај ги пресекувале соговорниците сред реченица, колку да знаат пред кого се наоѓаат.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Она што го импресионираше Винстон и сега, кога се сеќаваше на тоа, беше фактот дека говорникот се префрли од една линија на друга практично сред реченица, и тоа не само без пауза, туку и без менување на конструкцијата на реченицата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)