И сред тој блесок приказен, далеку од бол народен, во страстен пир се спуштивте немирен дув да смирите.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Место татко, тие видоа обезличено тело, расчепено со синџир крваво месо што се превиваше и цвилеше, и сред тој ужасен сплет, нешто што било лице, со едно искорнато, друго избезумено око од кое кричеше неподнослива болка.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)