„Уф!“, од самата помисла се стресуваш, еднаш од вкусот во устата, па уште еднаш при помислата на педантниот, кој, седнат спроти тебе, се труди да те „опече“ со поглед.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Во тој момент, притиснат меѓу столовите, те запознаваат со една женска личност што седи спроти тебе - убава, но не на сцена.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А ваму вошки - прст и плева. Ќе застане човек спроти тебе, ќе зборува нешто за нешто, и само ќе кине меса со ноктите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
До толку беше впечатлив што тетка златарка ми прати ишарет и со пантомимата, колку што сфатив, сакаше да ми каже: „Парче како спроти тебе, не го пропуштај“.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)