според (предл.) - свој (прид.)

6.  Судот ќе ја ослободи од плаќање на трошоците на постапката странката која според својата општа имотна состојба не е во можност да ги поднесува овие трошоци без штета за својата нужна издршка и нужната издршка на своето семејство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во делумна пресуда или во меѓупресуда судот може да изрече дека одлуката за трошоците се остава за подоцнежната пресуда (чл. 159, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот, со оглед на сите околности и според свое убедување ќе цени од какво значење е тоа што странката која ја држи исправата не сака да постапи според решението на судот со кое ѝ се налага да ја поднесе исправата или, противно на убедувањето на судот, одрекува дека исправата се наоѓа кај неа (чл. 218, ст.1-2 и ст.4-5 од ЗПП). 173 Х.Џ. против Охис Пласт Спор за неисплатени плати
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Не треба да се докажуваат фактите што странката ги признала пред судот во текот на парницата – но судот може да нареди да се докажуваат и вакви [неспорни] факти, ако смета дека странката со нивното 159 признавање оди кон тоа да располага со барање со кое не може да располага.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот, земајќи ги предвид сите околности, според свое [слободно] убедување ќе оцени дали ќе го земе за признаен или оспорен фактот што странката првин го признала, а потоа наполно или делумно го одрекла или го ограничила признавањето со додавање на други факти.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кога странката која е повикана да ја поднесе исправата одрекува дека исправата се наоѓа кај неа, судот може заради утврдување на овој факт да изведува докази.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во споредба со студените реконструкции на Феликс Гмелин, бруталниот чин на Бренер изгледа како регресија кон веќе застарено поглавје од историјата на уметноста, а невкусната одбрана на Полити ми изгледа малку повеќе отколку празните соништа на старецот за повторно добиениот радикализам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако е точно тоа што го тврди Дарио Гамбони дека своеволното уништување на уметничките дела е законска тема за историчарите по уметност и критичарите, тогаш, секако, ваквите чинови мора да се проценат и вреднуваат, секој според своите специфични услови.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во разговорот, како што може да се забележи, имаше прилично дисонанција и провокации, но тоа го сметам и како квалитет на ова интервју бидејќи Дуковски веќе прилично се извештил во давањето спакувани одговори маркетиншки наменети токму за еден просечен балканец: малку експресивни мудролии од типот „мочаш-мочаш-ама прска”, малку патријахалност, малку неформален имиџ, малку жаргон - и ете „успешен медиски настап”. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 69 Всушност, Дејан целокупната своја медиска слика и ја гради врз типот на „добро момче од соседството”, идеален сон на секоја мајка, еден екстремно, според својата едноставност и питомост, недишановски „младоженец”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ворхол не создаваше ѕвезди од нив, туку, според својот став на набљудувач, ги ставаше пред камерата сами да го изборат својот статус.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тие не одат подалеку од улогите што секојдневно ги интерпретираат, со што е постигната веродостојност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Почнавме уште пред да биде поставено белградското „Буре Барут”, а завршуваме сега кога целата помпа по успешната претстава на Унковски веќе стивнува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Луѓето не стануваат она што требале да станат според својата природа, туку она што од нив го прави општеството...благородните чувства...како да се собираат, свенуваат, насилно оттргнати и отсечени за да ни доликуваат во општењето со светот - налик на деца-питачи, осакатени и унакажани од родителите, за да што подобро се вклопат во она што ги чека во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секој според своите разбирања, според својот ум и срце.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Американците посебно се плашат од отфрлувањето на самоконтролата и од дозволата нештата да си одат според својот тек, без наше мешање.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бог, таков каков што си го замислуваат луѓето, не постои: постои некоја сила, натприродна, која управува со светот, додека луѓето се управуваат според својот сопствен разум и според своите закони.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Впрочем, тоа беше во склад со турските закони: сите имоти, сета земја, освен баштината, правото над неа се докажуваше со тапија, беше сопственост на државата, на централната власт, а на сето тоа врховни господари султаните: според својата волја и заслугите на другите делеа и одземаа имоти.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Времето што изминува секој го мери според своите тежини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Уште кога се разбудив помислив дека овој ден долго ќе трае – објаснуваше Иван со глас што се труди да се дистанцира од болката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега тој почна да ѝ зборува на Рози онака како кога се зборува со дете, кое за негово добро мора да прифати нешто, што според својата логика, не може да го разбере.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И навистина: Луција од мене бараше да бидам циркузант не затоа што таа, туку нејзината Партија го сакаше тоа; Ина бараше од мене да бидам кловн (со видлива дарба за еквилибристика) не затоа што тоа ќе ѝ донесеше поени во циркусот, туку затоа што таа уживаше во моите глупости; се смееше како никогаш ниедна жена на светот; се смееше како што Луција, мојата Луција никогаш не се смеела, не се смее, и ниту не ќе се смее, иако според својата судбина требала да се смее, што не би можело да се рече за судбината на Ина; и јас реков: „Со задоволство, Ина. Со задоволство ќе го сторам тоа.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А така процесот на аутирање го усогласуваше со постепеното раскрстување со традиционалните хетеросексуални, конзервативни, главнотековни претстави за правилниот начин на живеење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но на повеќето од новите жители во геј-гетата заедничко им беше искуството на учество во еден нов, радосен и невиден општествен експеримент: создавањето заедница околу хомосексуалната желба, геј-сексот и геј-идентитетот.443 Тој општествен експеримент излезе кратковечен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Контактите можеш да си ги бираш од оние видови луѓе на кои веќе гледаш со одобрување, според своите необмислени, нереконструирани критериуми.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеш да си се држиш за неослободените, хетеросексистички, мачо-предрасуди, за одрекувањата, за стравовите и можеш да си најдеш други со кои ти се заеднички.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“454 ‌Заменувањето на геј-баровите со страници за онлајн друштвено вмрежување значи дека сега можеш да си ги бираш геј-луѓето со кои сакаш да се дружиш пред воопшто да се сретнеш со нив и пред да ги запознаеш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој ден за услугата се регистрираат осум илјади мажи“.453 Не е ни чудо што Томас прашува запрепастено: „Значи ли двојниов удар од главнотекувањето и од технологијата дека црно им се пишува на геј-баровите?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нужна беше психичка деколонизација: геј-мажите требаше да ги распознаат и да ги отфрлат туѓите, несоодветни претстави што околната култура на хетеросексуалноста им ги всадила во умовите. ‌Многумина геј-мажи ја отфрлаа радикалната идеологија на машкиот геј-живот, да нема збор, а многумина формираа свои подгрупи во рамките на геј-заедниците според своите сексуални вкусови, родови стилови, идентификации со конкретна општествена класа, политички симпатии, морал, вредности, интереси и навики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа им додаваше тежина и авторитет на поеволуираните, на поискусните и на порадикалните припадници на локалната заедница.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако дечките што изгледаа како обични дечки, на кои се гледаше старомодна, стандардна мажественост, честопати беа еротски објекти на цена, многумина од новајлиите во геј-гетата постепено доживеаја разубедување од своите старомодни, рустични, паланечки, непросветлени гледишта – од своите „емоционални јанѕи“ и од „неослободените“ ставови – вклучително и од придржувањето кон крутите родови стилови, кон несоодветните романтични мечти, кон рестриктивната сексуална моралност, кон политичката конзервативност, кон божемната чедност и кон други малограѓански вредности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Врвот во Менхетн бил во 1978 година, со 86; денешниот број е 44“.452 Во меѓувреме, „Грајндер почнал со работа во март, 2009 г., а сега има над два милиони корисници, од кои половина се во САД.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
______________ 23 Редовите обележани со точки му ги оставам на читателот за да ги дополни според свое знаење, паметење и коментар.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Расказот Грев би можел да се вика Чевли, според предметот, но авторот го крстил според своето христијанско сочувство кон сите нешта, па и кон предметите кои верно ни служат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
5 Рид од скаменето сирење, низ него со векови се провлекувале џиновски црвулци и го дупчеле според својот обем - во тие студени пештери луѓето оставале дел од себе: воздивка здравје, капка сила, 'ртенка младост; обележувале точен круг на камените ѕидови и копале со клунесто железо вон од линијата. Така почнувало вообликувањето на воденичките камења.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Будникот од дружината го прераскажал многу пошироко разговорот зашто гледал и слушал. Божем.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Под дејство на размената и сеопштото меѓудејствување, народите би престанале да живуркаат затворени во своите граници, нациите веќе не би биле одделени планети, различните идиоми веќе не би се вкочанувале во идиотизми, книжевноста би се одвоила од тлото, а делата - стапувајќи меѓусебно во понепосредно заедништво - веќе не би можеле да се класифицираат според своето потекло.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Наскоро ќе ти бидам потребен.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Знаев: кога ќе се врати, според својот возен ред, не ќе се сеќава веќе на трговците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Последното од нив го беше добило името според својот изумител од почетокот на 20-иот век Осман Јусуф, а покажува интересна мешавина од арапски, италијански и етиопски елементи.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Откако расчистија кои генерални западни идеи му недостигаат на Балканот, а тие беа во книгите на нивните библиотеки, заробени во лавиринт, откако му реферираше на Камилски, Татко според своите источни книги, за лавиринтот според источните монотеистички религии, посебно се задржа на Кабалата: Кабалата уверуваше Татко трага по скриените патишта на мудроста со зближување на зборови со навидум мошне оддалечени значења, споредувајќи ги нумеричките вредности на нивните букви.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко и Камилски, секој на свој начин, и според свои мотиви, беа обземени од мистериите на османското време, задржани и скриени, присутни во мирисот и здивот на вековите заборавени во џамиите и вакафите (битолските кадиски записи), во шепотот на водата на шадрваните, во ехото на исчезнатото време во ановите, во звуците на чаршијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Минувајќи низ Камениот мост од западниот кон источниот дел на градот, во потрага по турските заемки задржани уште во живот, Татко и Камилски се движеа со бавен ритам, за разлика од луѓето со забрзани чекори од обете страни на мостот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Под црногорицата луѓето се раѓаат тврдоглави и умираат такви, И не им останува друго туку или да научат да живеат заедно, во пријателство, или пред време, пред тоа да го стори природата според свои тајни закони, да отидат по ѓаволите, не еден по еден според предвиден ред туку сите наеднаш, Со еден крик од кој ќе се уриваат карпи, ќе пукаат глечери и ќе се отвораат зараснати вулкански рани.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Таа знаеше како дише Центарот, ги читаше сите нијанси во неговото функционирање и, што можеби е најважно, брзо проникна во психологијата на тој свет кој подоцна го составуваше во коцки, според своето поимање на нештата во нашата дејност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Имаше докажани научни тврдења дека млекото на козата, според својот состав, најблиско е до млекото на мајката - доилка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На свој начин и според своето чувствување и разбирање, ги следеше политичките настани на Балка­нот, но секогаш во сенката на Татковата задлабоченост.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Останувајќи си доследен себеси, Татко тогаш ѝ рекол, како за сите браќа, да си терам според своето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За да го докажеме тоа, не е потребно да се избере некоја суспенз-сцена; „хичкоковскиот” стил ќе се препознае дури и во сцена со разговор меѓу две личности, едноставно по драмскиот квалитет на кадрирањето, по вистински единствениот начин да ги раздели погледите, да ги поедностави движењата, да воведе тишина во текот на дијалогот, по вештината да создаде чувство меѓу публиката дека една од двете личности доминира над другата (или дека е заљубена во другата, или љубоморна на другата), да сугерира, надвор од дијалогот, точна драмска атмосфера, и најпосле, по уметноста да нè води од една кон друга емоција, според својата сопствена интуиција.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Филмовите од овие три етапи веќе на прв поглед се разликуваат според својот темелен „тон”: така, за англиската етапа е карактеристично напнатото, питорескно збиднување во кое во брзо темпо се сменуваат трагичното со комичното и во кое, секојпат во текот се вплетува мноштво од „реалистични” детали (заради што, оваа етапа најмногу им лежи на срце на традициона­листички насочените левичарски теоретичари на филмот, например Sa- doul); меѓутоа, за „Селзниковата” етапа (од „Ребека” па натаму) поголемо значење има женската нота (во најголемиот дел од овие филмови, настаните се раскажуваат од женска перспектива - „Ребе­ка”, „Маѓепсаниот” - или пак жената е средиштето на збиднувањето на настаните - „Во знакот на јарецот”), и рамномерниот, нагласено мелодраматичен ритам и на рамништето на истиот, ладен формализам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Спаѓав меѓу неколкутемина, еве да речеме пет-шестемина кои барем според своите титули, бевме најважните во градот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Претставникот на Централниот комитет, следен со бурен аплауз од присутните, се доближи до микрофонот, го поднамести според својата висина и започна: - Другари, ние чекориме во комунизмот, многу побрзо отколку што можеа некогаш тоа да го предвидат и нашите највидовити стратези.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко, според свои извори, имаше бројни сознанија за миграторните движења на жителите на Езерото, посебно на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се обидуваше според својата интуиција, која никогаш не го напушташе, да му дава друго, дополнително значење на обичниот природен феномен: долетувањето на галебите, по стотини километри низводен лет, за да стигнат кај други луѓе, во друга земја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А згора на тоа листот не ѝ го донесе којгоде туку лично другарот Ѓорѓи Смокот, оној поединец кој според своето умеење, иако по наредби што доаѓаа од повисоките фактори, воведуваше дузини и дузини промени и правила на однесување во нашиот нов живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Твојата последна книга, која трага по Елен Лејбовиц една таинствена жена што сосема ненајдено, според својот сопствен избор и по своја свесна одлука, накратко влегла во Твојот живот, но и излегла од него на сосема идентичен начин не може да се толкува поинаку освен како низа фрагменти од љубовниот дискурс.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во нејзиниот круг ученици, кој го правеше според свој избор, имаше десетина души меѓу кои познати лекари, инженери, писатели, студенти.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Признавам, од опусот на Барт најмногу сум приврзана кон неговите подоцнежни книги, оние од постструктуралистичката фаза на неговото пишување, жанровски и методолошки хибридни (како Задоволство во текстот/Lе plaisir du texte, 1973, или Светлата соба/Lа chambre claire, 1980) и белким и поради тоа апсолутно заводливи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се подразбира само по себе дека тој ќе има сопруга според своја мера, макар што во овој домен изненадувањата не се исклучени, но сепак тоа нему не му се случи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кој вели дека кодот за нејзиното искажување фамозниот љубовен dis-cursus функционира како некој вечен календар или некоја енциклопедија на афективната култура: постојано се врти во круг, повторувајќи се без прекин (Barthes, 2007: 17).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)