ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Така е и бидејќи машката изведба се коси со едно темелно начело што со векови ја раководело обродената поделба на прикажувачката работа во западната култура.

Американските мјузикли се сосредоточени на жените, од Етел Мерман до Бернадет Питерс и Бети Бакли“.)285 По правило, секоја активност што може да се толкува како предмет на прикажување во нашето општество значи да се зачекори во жариштето на божемниот машки поглед, а со тоа и ризик да се испадне феминизиран.

Следува еден пример за поставување прашања, образуван според таа структура. (а) Добро, значи вашата тетка Мевис би можела да биде во најдобра позиција да предвиди едно такво постигнување.

Ова има “драматично” учество во архелогијата на алтернативните сознанија за личноста и за нејзините односи со другите.

Според таа претпоставка (за чии детали ве упатувам на својата книга), “moustiques domestiques” веројатно претставува магичен звук на кој, поради римата, целта му е да ни го сугерира дополнувањето кое е неопходно за вториот дел од реченицата: “Demi-stock de mystikue”, додека “la cure d’azote sur la cote d’Azur” упатува на воздухот како основен елемент на алхемискиот опус, благодарение на кој може да се заслужи „cote d’azur“ (Азурниот брег), т.е. Небото.

Потем праша: „А што сте сакале да кажете со она, цитирам: Според таа глупава логика, жена ви нема да ве изневери, ако во куќата го чувате здравиот национален дух.

Според тој закон, според таа структура на значење, правењето е обродено како машко, а изведувањето е обродено како женско.

Јохан, коњчето од вртелешка (Das Karusellpferd Johann, 1914) прв пат е објавен дури 1967 во Цирих во рамките на романот Tenderenda, der Phantast. 74 okno.mk Срѓан Богосављевиќ ПОГОВОР Проникната со свеста како за аксиолошкиот така и за онтолошкиот распад на стварноста, експресионистичката генерација инсистираше на ургентната потреба од создавање нова слика на светот и човекот којашто ќе ја ревидира и натуралистичката и импресионистичката антропологија: според таа нова слика, човекот ниту со наследството, односно со средината не е каузално условен дел од природата („животно што страда”), ниту е психички механизам којшто, препуштен на необврзната игра на непресметливите „нерви” и случајности, резигнирано-пасивно реагира на „дадената” стварност од атомизирани импресии, туку е слободен дух благословен со способноста волјата да ја насочи кон создавање сопствена стварност.