Отворената и експлицитна машка геј-култура што ја создало геј-ослободувањето досега не успеала да ја надмине и да ја замени машката геј-поткултура, која се темели врз геј-идентификацијата со негеј-облиците, ниту да ја замени со оригинална машка геј-култура втемелена врз премрежињата на геј-идентитетот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Силата што го придвижува голем дел од творештвото на геј-културата, сепак, потекнува помалку од геј-суштествувањето отколку од геј-желбата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Па, тогаш, дали сум напишал реакционерна книга?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали тоа јас, инсистирајќи на опстојната релевантност, моќ и, навистина, мудрост на голем дел од традиционална машка геј-поткултура, сум ги изневерил револуционерните дострели на геј-ослободувањето, сум го отфрлил новиот геј-идентитет што го создала и сум ѝ свртил грб на нејзините цели за општествена и индивидуална преобразба, сосе нејзините оригинални културни творби?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Поради сите тие причини, но особено поради неговата бесрамна изведбеност, изразот на машкото геј-еротско чувство нужно се зафрла во пределот на мелодрамата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но не се работи само за тоа дека машкото геј-чувство се принудува да заземе став на емоционална неавтентичност зашто е сведено на абјектното генеричко подрачје на мелодраматичноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, исто така, ме побудуваа и шокот и разочараноста поради тоа што револуционерното движење на сексуалното ослободување и на политичкото бунтовништво слегнале и станале помирлив, во суштина конзервативен облик на идентитетска политика што не се стреми толку да го смени светот колку што сака да си заграби поголемо парче од него.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-мажите имаат и причина да се отуѓат од погубната нарцисоидност на мажественото чувство за сопствената важност, од неговата театралност што не е избавена со иронија. (Ако побудите за таквото отуѓување не се веќе крајно видливи и разбирливи сами по себе, тогаш големата и многу смртоносна доза на неиронизирана мажествена театралност што светот мора да ја апсорбира од 11 септември 2001 година наваму, и тоа како би го оправдала тоа отуѓено геј-гледиште.) Геј-мажите имаат еднакви причини да ја проѕрат неволевата мелодрама на семејниот живот, сосе нејзиното задолжително преглумување, сосе нејзиното емоционално насилство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Да скратам, геј-мажите ја знаат – односно, барем мора да ја знаеме – цената на високата сериозност, тиранијата на општествените улоги што не можат да си дозволат да ја признаат сопствената изведбеност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)