И потоа, од самиот наслов, т.е. сосе него во улога на фасада (или најдебелата шуплива кукла, тој наслов, или дури потпорен столб!? во еден “центристички” контекст кому ќе му се спротивставиме, меѓу другото и асимилирајќи го?), почнува да се одвива тој повеќекрак текст со неколку цели: прво, просто да се изгради, што повешто и полуцидно; второ, да ги замелушаме (на нивно задоволство?) прасињата; трето, да се понуди еден тнр.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тоа се случи за време на изведбата на Super Of ficial Manifestation of Neoism, кога Lazer седеше гол врз едно доста големо пијанино; моја задача беше инструментот сосе него да го избуткам неколку пати во круг низ салата.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Трајче и мајка му на Талета излегоа надвор, а Тале го зеде самарчето од коњчето и сосе него влезе во одајчето.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)