со (предл.) - скршено (прил.)

Дремеше врз ’рѓосаните шини со скршено железно срце во осовините.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
О, ангелче со скршено крило, љубовен звук, згазен во цут!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тој се срамнуваше со скршено од првиот истрел оружје, оставено засекогаш неупотребливо и мртво.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)