Голема, долга црна кола јуреше на север кон Соединетите држави, рикајќи, влегувајќи во свиоците со преголема брзина, со непрекинато трубење на постојано притиснатата сирена.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
На половина пат помеѓу селото и заборавената стара тулана, под голем стаблак на орев во чии лисја шушкаат крилја на невидени, птици и спомени, седат во круг седум старци со преголем товар на минатото врз грбот, не пијат и не пушат, и зачудо, некако со првиот предвечерен ветрец, брчките на мудрите лица им се измазнуваат.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сѐ одишуваше со преголема чистота, сѐ беше цврсто, тврдо, метално.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)