Тешката, влакнеста рака, за која верувам дека е со неподвижен прст, се подава кон чашата...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ѕидовите на тој стаклен суд беа ишарани со неподвижни ситни меури.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Кинестезијата во овој случај е заснована на преминувањето на дента во ноќ (и во кулминацијата на филмот, на палење на светлата на зградата) со повремено прелетување на птици, движење на облаци, како и со видливи промени на филмската лента.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Над нас, високо, се движеше зачаден облак кон орел со неподвижни крилја. Не го стаса.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И пак ќе ѝ се завртиш со чело на својата мака.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бидејќи елементарната кинестетичност е условена од природата на медиумот, Ворхоловото сликање на неподвижен објект со неподвижна камера во траење од осум часа може да биде доживеано како исмевање на основните атрибути на филмот, а Empire како најконцептуален филм некогаш снимен, или пак како најдоследно спроведен реализам.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)