со (предл.) - крупен (прид.)

Стариот мина со крупни чекори преку бавчата, не гледајќи каде гази, но сепак, тихо, како да ѝ се прикрадува со зла намера на куќата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Собата се исполни со крупни луѓе во црни униформи, со потковани чизми на нозете и со пендреци во рацете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со крупни залаци за кратко време ја засити гладта.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Инсталацијата за снимање што Богдан Русимиров во службениот стан на Ема Ендековска, додека таа беше во домот на Нинослав, ја постави ноќта, на 15 јануари, даде солиден резултат (одредницата солиден беше оценка на Шефот кој, по правило, во општењето со другите, па и со најблиските, се обидуваше да не се расфрла со крупни зборови).
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа беше една повисока степен во естетиката на живеењето на маказарчани - не просто бели ѕидови на одаите, туку шарени, некаде со ситни цветчиња, другаде со крупни медалјони, на трето место со фигури кои беа почисти во линиите, налик на геометриски.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ја гледав шарата на одајчето со крупни листови, како јаворови, сразмерно поставени и со преливи на местата каде што е потребно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Очевидно поради неправилноста, тој зјапаше во лицето, кое во основата беше овално и со многу ситни црти, но со крупни очи, оддалечени едно од друго, и со синевина на див зумбул.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Беше тивок човек, и за разлика од неа, со крупен стас, изразено чело, очила преку кои ја загледуваше со својот питом поглед со маслинеста, не докрај одредена боја.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Фаќаше од око најнеочекувани рекурси, се наведнуваше и се искачуваше со камерата како со џебен фотоапарат за семејни фотографии, ги ловеше последните зраци на сонцето по брановите преку камењата, правеше смели швенкови од карпестите врвови до распенетите вирови, се задржуваше со крупни планови по брановите бистра вода што ги преплавуваа изделканите белутраци по свиоците, успеваше да фати и по некој растреперен цвет на колонеж или скриена циклама во цепнатинките на скрките.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Влатко и Теми го суредија паното. Со крупни букви напишаа: ЗАСТАНИ И ПРОЧИТАЈ!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)