Погледнете, деца, како тихо снежи, како сѐ се кити со кристални мрежи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Истрелот одекна со кристален ѕвекот, како сета ноќ да потрепере со соодветен прекор по своите безбројни, невидливи, полилеи, а после се разнесе во осетливото ехо, многу слично на онаа гладна волчја песна.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)