со (предл.) - кадрав (прид.)

Сето бело едно прасе, со кадрави руси коси, чадор носи - врз чадорот песок роси...
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Прво излезе тој, во долг капут како војнички шинел, па „канаринците“, стуткани и веќе испотени од премногу природна волна врз себе, како јагниња, и на крајот таа, како градска госпоѓа со кадрава фризура и во астраганската бунда.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Утре ќе си играте, доцна е сега – вели таа и пријателски се насмевнува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Излегува од дневната со едно мало девојченце, многу симпатично, со кадрава коса и со слатки обравчиња. Тетка ми Оце – се досетувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Жена, е од медитерански тип, меѓу триесет и петтата и четириесеттата година. лице со вовлечени темни очи, извиени веѓи, со кадрава црна коса, што мокра од снегот, се сјаи под сонцето на сијалицата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Лимарот се насмевна кон малата бела глава заокружена со кадрава златен сјај.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Крокодилот што го цртаа тие личеше на чизма, на весло, на пенушка. Личеше на сѐ, само не на крокодил.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
А кога се сетив што да сторам, ги затворив очите и спокојно заспав.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Во селото на седумте црнчиња со кадрави коси и бели заби нѐ пречекаа со тапани и со банани.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Седумте црнчиња со кадрави коси и бели заби ми раскажуваа за крокодилот цртајќи и самите за да ги разберам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)