Сепак, не е толку лошо: можам да пишувам, крепејќи се од време на време со чајот и погледот на амамот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Името го има добиено од две причини.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Горната, единствената што е на кат, е работната соба на мајка ми и таа се вика: Одајата со чаеви.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го зема самоварот и ме послужува со чај.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ми се измеша со чајот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Посегнува по полното чипчаче со чај Ајде милички, сака некој уште од оваа топла водичка, топла и блага?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Токму тука, на ова место, додека е зафатена со себе и со внучињата а и со Костадина кому му е наменет полниот чипчак со чај, до Добра се прибира нејзиниот маж, ги крева неколкуте бовчи а нејзе ѝ дава ишарет да го проследува по дирата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ама замолкна и долго молчеше, сркајќи ја попарата со чај и препечен леб што баба ми му ја принесе.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Влеговме во неговиот работен кабинет. Нѐ послужија со чај.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Така беше при повеќето наши средби во Тунис.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)