со (предл.) - цвеќе (имн.)

Руса, пак, цела една седмина потоа, и дење и ноќе седеш тука, го китеше каменот со цвеќиња, палеше свеќи и го тажеше Јована.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Го украси резбар со цвеќиња таванов, - рече, - од младоженската стаја.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Мајка влезе со цвеќето на Камилски, го стави во вазна среде книгите, а подоцна го донесе подавалникот со двете чашки, бокалчето полно со жолта ракија и свежото мезе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се спуштаат низ улицата покриена со цвеќе.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Пред секој дуќан стоеше подаден цреп со цвеќе - тоа беше стар обичај на чаршијата и затоа низ нејзините сокаци толку опојно мирисаше - но ова беше јасмин и ибн Тајко го зеде тоа како јасен знак дека ќе му се случи нешто важно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Во дворот полн со цвеќиња тој фрли само брз поглед, иако тие можеа одново да му кажат многу, но околу шадрванот во дворот, еден од најубавите што ги беше видел досега, се бркаа мали Турчиња во провиснати бечви кои постојано си го тргаа учкурот нагоре додека трчаа, та оваа слика ги надвладеа другите и мошне го успокои со ведри ветувања.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тие корпи се обично малечки и ги полнат со цвеќиња или разни слатки, ги оставаат пред нечија влезна порта, ќе заѕвонат и веднаш трчајќи бегаат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Просторот беше прекрасно декориран со цвеќиња од најпознатата цвеќара „Цвета“ во Битола.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Масичето, можеби пониско од нормалното и подизлупено, изгледаше тукуречи кокетно со малата ткаена крпа под ибричето со цвеќе, со Библијата, мојата машина за пишување и кошничката со испишани изводи од десната страна и рамчето со слика од Стефана, на левата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Па тоа е вистина! Тој е! Хелвиг! Тука пред неа! Со цвеќињата!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ја преполни куќата со цвеќиња–изобилство полско цвеќе, темјанушки, нарциси во вазните, зумбули, фикуси, филадентрони; кактуси во саксиите, дури палма и лимун чии прв жолт малечок плод го држеше на дланката како да се плашеше дека ќе исчезне.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Дрвјата со голи гранки. Леите со цвеќиња покажуваат патчиња од уличката до влезовите на куќарките.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Застануваат крај масичката која е покриена со прекривка и врз прекривката голем буќет цвеќиња во убава порцеланска вазна. И вазната нашарана со цвеќиња.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Додека Раиз тивко зборуваше, како постојано со цвеќињата, јас не престанував во себе да ја дополнувам градината на зборовите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Простак”, си рече, „му било срам да дојде со цвеќе”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Рефератите ни беа полни со цвеќе, а наоколу никнеа трње.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
На мала масичка голема вазна со цвеќе, на ѕидовите слики, во еден агол пијано; таму е Мишко - изведува нежни акорди.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
И никој од нас не мисли дека и тој утре вака ќе биде испратен и дека можеби ова тивко чекорење зад црната кола покриена со цвеќе ќе му биде последниот марш од многуте маршеви.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаеш ли пред ова што рече кај огледалото? „Стар сум, а во Виена со цвеќе ме покриваа“.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Истиот момент се отвори една врата низ која видов градина преполна со цвеќе и дрва и во неа прекрасен волшебен симбол. 97.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Што си подзинал. Ти велам вистина е - и баба ми зборува со цвеќињата - па затоа најубаво ѝ цутат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Мајка знаеше што да прави со цвеќето. Имаше сина вазна, донесена од Италија, при нејзиното единствено патување во животот со мажа си, спасена при напуштањето на куќата крај Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кога стигнавме во Рим, нѐ пречекаа со музика и со цвеќе. Ти некако стоеше настрана!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Тоа е саксија со цвеќе , - вели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)