со (предл.) - родител (имн.)

Играјќи се овчар - со стапот (претходник на неговиот „Евроазијски стап“, како што тој и самиот признава), а „едно имагинарно стадо се собра околу мене“ - Бојс станал сопствен родител.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа бил облик на самооздравување во кој ги отстранил и ги превртел самопоткопувачките чувства што неговите очигледно ладни родители ги всадиле во него и кој му бил потребен како материјал за создавање сигурност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако, како што пишува Ерик Ериксон, првата психолошка задача на детето е да развие доверба, обично преку топлиот однос со родителите, тогаш Бојс го развил чувството на доверба кај себе преку своите фантазии за себе како овчар, родител на своите овци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се слушна пригушено смеење. Децата со родителите и мачката влегоа кај Митрови.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Кога ќе мораше со родителите да појде на задушница или на некој закоп - гледаше што побргу да излезе од гробиштата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И проблеми со родителите. Затоа јас си имам тактика.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го знам јас него добро, затоа така гледаше наоколу, да не му се смее некој, оти е голем, бил сам во Лондон, а ваму, се пекмези како право женче.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми ме креваше високо во рацете и кришум погледнуваше дали некој го гледа дека така „женкарски се лигави“ со родителите и со мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Кај си научил немски?“ „Во вашата земја... Таму живеев со родителите...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По смрта на Сталин почнавме веќе да се соединуваме со родителите... Секако, со тие кои останаа живи.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Значајно место одвоив и за заедничкото летување со родителите на Црното Море во Варна, за кое тие рекоа дека им е „прв, втор, десетти и последен пат во животот“, а јас воопшто не се согласував со нив, зашто ние со Бреза таму се чувствувавме како да сме деца на најбогатиот човек на светот: сè што ќе посакавме добивавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Необично е важно во тој период децата да се блиски со родителите и многу да разговараат меѓу себе за сѐ.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со родителите и баба му што постојано го бакнуваа, се збогува како во сон.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Ништо друго не ми е познато. Навистина не знам...“ реков, а гласот ми се слушаше не мој, туѓ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Така ли? Не знаеш или нејќеш да знаеш?“ се налути директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Добро... не можам да те присилам. Утре да дојдеш со родителот.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мајка влезе во нашата училница кога таа беше преполна, со родители и со ученици.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш живеев со родителите и со најмалиот брат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)